Zeebeer

Fur Seal wetenschappelijke classificatie

Koninkrijk

Animalia

Phylum

Chordata

Klasse

Mammalia

Bestellen

Carnivora

Familie

Otariidae

Geslacht

Arctocephalus

Wetenschappelijke naam

Arctocephalinae

Beschermingsstatus van pelsrobben:

Locatie pelsrob:

Fur Seal Feiten

Hoofdprooi

Inktvis, vis, vogels

Onderscheidend kenmerk

Externe oorkleppen en gedrongen bouw

Habitat

Koud water en rotsachtig land

Roofdieren

Luipaardrob, haaien, orka

Eetpatroon

Carnivoor

Gemiddelde worpgrootte

1

Levensstijl

• Kudde

Favoriete eten

Inktvis

Type

Zoogdier

Slogan

Alleen te vinden op het noordelijk halfrond!

Fysieke kenmerken van pelsrobben

Kleur

• Bruin
• Grijs
• Zwart

Huid type

Vacht

Top snelheid

27 mijl / u

Levensduur

12 - 18 jaar

Gewicht

105 kg - 300 kg (230 lbs - 661 lbs)

Lengte

1.5m - 2m (59in - 79in)

Zeehonden die over land kunnen lopen

Negen afzonderlijke soorten pelsrobben vormen de geslachten Arctocephalus en Callorhinus. Terwijl acht hiervan tot Artocephalus behoren en in de zuidelijke zeeën leven, behoort de negende soort tot Callorhinus en leeft in de noordelijke Stille Oceaan. Alle negen soorten zijn allemaal vinpotigen of zoogdieren met vier flipperaanhangsels. Pelsrobben zijn voortgekomen uit oude beren en zijn naaste verwanten van moderne zeeleeuwen.

3 verbazingwekkende feiten over pelsrobben

1. Ondanks hun grote omvang kunnen pelsrobben zwemmen met een indrukwekkende snelheid van 25 kilometer per uur.

2. Pelsrobben hebben kleine klauwen op hun zwemvliezen om grip te houden op het land

3. Sommige pelsrobben kunnen tot wel 250 meter diep in de oceaan duiken!

Wetenschappelijke naam

Zuidelijke pelsrobben behoren tot het geslacht Arctocephalinae. De acht soortnamen zijn als volgt:

• A. gazella: Antarctische pelsrob

• A. tropicalis: Subantarctische pelsrob

• A. galapagoensis: Galapagos pelsrob

• A. australis: Zuid-Amerikaanse pelsrob

• A. philippii: Juan Fernandez pelsrob

• A. Citiesendi: Guadalupe pelsrob

• A. fosteri: Nieuw-Zeelandse pelsrob

• A. pusillus: bruine pelsrob

De noordelijke soort pelsrob, C. ursinus, behoort tot het geslacht Callorhinus.

Uiterlijk

Het onderscheidende kenmerk van een pelsrob is zijn zachte, harige ondervacht. Deze eigenschap maakte deze dieren vroeger erg aantrekkelijk voor jagers die de vacht tegen een premie konden verkopen.

Alle negen soorten hebben oren of oorschelpen, in tegenstelling tot andere soorten zeehonden. Pelsrobben hebben snorharen, ook wel vibrissae genoemd. Hun hoofden lijken op die van honden met lange, spitse snuiten.

Ze hebben sterke ledematen die lang zijn voor een zeehond, en ze kunnen hun achterste flippers draaien voor efficiëntere landreizen. De voorste flippers hebben kleine klauwen die grijpen als ze aan land zijn. Hun voorpoten fungeren als roeispanen tijdens het zwemmen.

Ze zijn bedekt met bont, behalve hun flippers. Deze grote pelsloze gebieden helpen de zeehonden koeler te blijven bij warm weer. Ze maken de zeehonden ook snelle, efficiënte zwemmers. Ze kunnen tot 15 mijl per uur zwemmen. Ter vergelijking: de topzwemsnelheid van Olympisch kampioen Michael Phelps is ongeveer 6 mph.

De mannetjes van sommige soorten pelsrobben kunnen wel vijf keer zo groot zijn als de vrouwtjes. Mannetjes kunnen tot 700 pond wegen, bijna evenveel als een paard. Vrouwtjes wegen tussen de 100 en 200 pond, ongeveer evenveel als een volwassen mens. Mannetjes van pelsrobben kunnen tot 10 voet lang worden, terwijl vrouwtjes gemiddeld vier tot vijf voet lang zijn.

Ook hebben de mannetjes en vrouwtjes van sommige soorten verschillende fysieke kenmerken. Hun vacht heeft bijvoorbeeld verschillende kleuren. Deze sekseverschillen worden dimorfisme genoemd.

De meeste pelsrobbenpups zijn bij hun geboorte donkerbruin van kleur. Ze vervellen hun eerste laag binnen een paar maanden en er komt een lichtere bruine kleur naar voren. Bij de noordelijke pelsrobben hebben vrouwtjes een stukje grijze vacht op hun roodbruine borst en zijn ze zilvergrijs op hun rug. Mannetjes van deze soort zijn bruin of zwart.

Gedrag

Zeehonden zijn zoogdieren en moeten lucht inademen. Toch brengen ze zoveel mogelijk tijd in het water door. Ze blijven vaak maanden achtereen in zee. Veel soorten pelsrobben kunnen 10 minuten of langer meegaan zonder boven te komen. Sommige kunnen tot wel 250 meter diep duiken.

Gemiddeld duiken deze zoogdieren echter ongeveer 30 meter diep. Ze blijven vaak ongeveer vijf minuten ondergedompeld. Mensen kunnen alleen 20-40 voet duiken zonder duikuitrusting.

Pelsrobben hebben een dikke laag blubber onder hun huid. Het helpt ze te drijven. Het fungeert ook als isolatie. Samen met hun bontjassen beschermt de blubber hen tegen de koude oceaantemperaturen.

Ze zijn gelukkig alleen of in kleine groepen. Alleen tijdens het broedseizoen socialiseren pelsrobben. Dat is wanneer mannetjes ook het meest agressief zijn tegenover andere mannetjes. Soms bijten ze zelfs mensen die te dichtbij komen.

Habitat van pelsrobben

Acht soorten pelsrobben leven in kustgebieden op het zuidelijk halfrond. Hun leefgebied omvat Zuid-Australië, Nieuw-Zeeland, Afrika, de Galapagos-eilanden, Zuid-Amerika en Antarctica.

De overige soort leeft in de Pacific Rim-regio. De meest zuidelijke habitat voor noordelijke pelsrobben is Zuid-Californië. Ze strekken zich noordwaarts uit tot aan de Beringzee en zijn ook te vinden in de zeeën ten noorden van Japan.

Deze zeezoogdieren leven voornamelijk in de oceanen. Tijdens het broedseizoen brengen ze het grootste deel van hun tijd door op de rotsachtige kusten.

Ze trekken niet regelmatig, maar pelsrobben zullen over land reizen als voedsel schaars is. Indien nodig zullen ze honderden kilometers afleggen om een ​​voedselbron te vinden.

Eetpatroon

Pelsrobben zijn carnivoren en genieten van een breed scala aan verschillende soorten voedsel op basis van wat er in hun leefgebied beschikbaar is. Ze eten vis, inktvis, vogels zoals pinguïns en krill. Gemiddeld eet een mannetje een hele ton van deze kleine kreeftachtigen per jaar.

Mannetjes stoppen meestal met eten tijdens de broedtijd. Ze hebben het te druk met paren en hun territorium verdedigen tegen andere mannetjes. Als gevolg hiervan verliezen ze vaak meerdere kilo's per dag.

Roofdieren en bedreigingen voor de pelsrob

Verschillende zeedieren jagen op pelsrobben, waaronder haaien, orka's of orka's en andere soorten zeehonden. Luipaardrobben en grijze zeehonden zijn er twee van. Vossen jagen ook op noordelijke pelsrobben.

Mensen vormden lange tijd de grootste bedreiging voor de populaties pelsrobben. Toen er geen wetten waren om deze zeezoogdieren te beschermen, sloegen jagers grote aantallen pups en volwassen dieren dood vanwege hun dikke pelzen. Mensen droegen graag zeehondenjassen en hoeden tijdens het tijdperk na de Tweede Wereldoorlog.

Hoewel er tegenwoordig enkele wetten zijn die pelsrobben beschermen tegen jagers, betekent dat niet dat ze vrij zijn van risico's. Klimaatverandering en opwarming van de oceanen bedreigen hun natuurlijke habitat, en commerciële visnetten brengen nog steeds onbedoeld veel zeehonden per jaar schade toe.

Voortplanting en baby's

Elke zomer verzamelen zich grote kolonies pelsrobben langs de kust om te paren. Alfa-stieren strijden om vrouwtjes om toe te voegen aan hun paringspools. Eén mannetje kan voor zichzelf 40-100 koeien claimen, vaak na talloze gevechten met mannelijke rivalen. Vechtende mannetjes brullen naar, bedreigen en bijten fysiek andere mannetjes om dominantie te vestigen.

Mannetjes paren en planten zich voort met meerdere vrouwtjes in elk paarseizoen. Meestal baren de vrouwtjes al snel na hun aankomst in de roekenkolonie van de baby's van vorig seizoen, en een week later kunnen ze weer zwanger worden.

De foetus zal het volgende jaar in zijn moeder groeien. Dit is veel langer dan de gemiddelde zwangerschapsperiode van negen maanden voor zoogdieren. De jongen worden live geboren in de rookery op de paringsgronden van het volgende seizoen.

Pasgeboren pups wegen tussen de 11 en 13 pond, bijna twee keer zoveel als de meeste menselijke baby's. De pups kunnen al snel na de geboorte lopen en zwemmen. Hun moeders zullen hun jongen meestal voeden totdat ze klaar zijn om opnieuw te bevallen.

De meeste vrouwtjes hebben slechts één pup in plaats van een nest. De vrouwtjes van sommige soorten, zoals de noordelijke pelsrob, kunnen hun pups tussen honderden andere lokaliseren door het geluid van de stem van de pup.

Levensduur van pelsrobben

De pelsrobben van de Pacific Rim worden soms midden twintig. Hun gemiddelde levensduur is echter onder de 20 als gevolg van predatie, omgevingsfactoren en commerciële visserij.

Antarctische pelsrobben hebben een vergelijkbare levensduur. Vrouwtjes worden gemiddeld ongeveer 25 jaar oud. Mannetjes zijn gemiddeld slechts ongeveer 15 jaar, ongeveer net zo lang als een hond.

Bevolking

De Antarctische pelsrobensoort is momenteel de grootste. De Guadalupe-soort heeft de minste pelsrobben. Omdat pelsrobben een groot deel van hun leven op zee doorbrengen, is het schatten van populaties een onnauwkeurige wetenschap. Onderzoekers hebben echter de volgende cijfers bedacht:

• Antarctische pelsrob: twee tot vier miljoen

• Bruine pelsrob: 2.120.000

• Noordelijke pelsrob: 880.000 in Amerikaanse wateren

• Zuid-Amerikaanse pelsrob: 300.000 tot 450.000

• Subantarctische pelsrob: 300.000

• Nieuw-Zeelandse pelsrob: 50.000

• Guadalupe pelsrob: 34.000

• Galapagos pelsrob: 10.000-15.000

• Juan Fernandez pelsrob: 12.000

1. David Burnie, Dorling Kindersley (2011) Animal, The Definitive Visual Guide To The World's Wildlife
2. Tom Jackson, Lorenz Books (2007) The World Encyclopedia Of Animals
3. David Burnie, Kingfisher (2011) The Kingfisher Animal Encyclopedia
4. Richard Mackay, University of California Press (2009) The Atlas Of Endangered Species
5. David Burnie, Dorling Kindersley (2008) Illustrated Encyclopedia Of Animals
6. Dorling Kindersley (2006) Dorling Kindersley Encyclopedia Of Animals
7. David W. Macdonald, Oxford University Press (2010) The Encyclopedia of Mammals