Gekraagde pekari

Collared Peccary Wetenschappelijke classificatie

Koninkrijk

Animalia

Phylum

Chordata

Klasse

Mammalia

Bestellen

Atriodactyla

Familie

Tayassuidae

Geslacht

Pecari

Wetenschappelijke naam

Pecari tajacu

Collared Peccary Conservation Status:

Collared Peccary Locatie:

Collared Peccary Feiten

Hoofdprooi

Insecten en kleine hagedissen

Habitat

Woestijnen en tropische regenwouden

Roofdieren

Coyotes, poema's en jaguars

Eetpatroon

Omnivoor

Gemiddelde worpgrootte

3

Levensstijl

• Bands van 6-12

Favoriete eten

Succulente Vegetatie

Type

Zoogdier

Slogan

Vorm banden van maximaal 12 personen!

Collared Peccary Fysieke kenmerken

Kleur

• Donker grijs

Huid type

Borstelharen

Levensduur

10 jaar

Gewicht

9 kg - 27 kg (20 lbs - 60 lbs)

De halsbandpekari, ook wel Javelina of muskuszwijn genoemd, lijkt misschien op een varken, maar pekari's behoren tot een heel andere familie dan echte varkens. De halsbandpekari behoort tot de Tayassuidae-familie, terwijl varkens tot de Suidae-familie behoren. De redenering achter deze scheiding is een gevolg van anatomische verschillen tussen de dieren.

Collared pekari's zijn een wijdverspreid dier dat zich uitstrekt van het zuidwesten van de Verenigde Staten tot Midden-Amerika en Zuid-Amerika. In Zuid- en Midden-Amerika leeft de Halsbandpekari het liefst in de tropische regenwouden. Hoewel ze in Noord-Amerika te vinden zijn in de woestijnen, die bijzonder rijk zijn aan cactusvijgen.

De javelina ziet er beslist varkensachtig uit, maar ze zijn meestal kleiner dan varkens met langere, dunnere poten. Ook heeft de halsbandpekari een grote kop met een lange snuit en vlijmscherpe slagtanden die naar de grond wijzen. Hun jassen zijn dik en borstelig met een donkergrijze kleur en een ring van wit bont om hun nek, die veel op een kraag lijkt. De halsbandpekari heeft ook een zeer sterke muskklier die zich op de bovenkant van hun staart bevindt. Het is zelfs zo sterk dat je dit dier vaak ruikt voordat je het ziet.

Collared peccaries zijn sociale dieren die banden vormen die over het algemeen variëren van 6 tot 12 dieren. Deze groep dieren zal bijna alles samen doen, van foerageren tot slapen en eten. Alleen oude en zieke mensen sluiten zich niet aan, omdat ze liever op eigen houtje sterven. Deze banden worden meestal geleid door een dominante man en de rest van de pikorde wordt bepaald door de grootte. Vanwege de extreem hoge temperaturen in het bereik van musk-varkens, zijn ze het meest actief tijdens de koelere ochtenden en avonden. De rest van de dag zoeken de pekari's de schaduw op of blijven in de buurt van permanente drinkplaatsen, omdat ze zich niet kunnen afkoelen door te hijgen.

Pekari's voeden zich voornamelijk met bessen, gras, wortels, bonen, noten en cactussen. In feite zijn ze erg afhankelijk van cactussen zoals de cactusvijg, omdat ze een zeer hoog watergehalte hebben. Een goede bron van water is belangrijk in de drogere klimaten. Deze dieren vullen hun dieet aan met dieren zoals insecten en kleine hagedissen.

Roofdieren van dit varkenachtige dier zijn onder meer coyotes, poema's en jaguars, hoewel de jonge en zwakken ook kunnen worden belaagd door bobcats, ocelots en de boa constrictor. De scherpe hoektanden en grote kuddeformaties zijn enkele van de afweermechanismen die door pekari's worden gebruikt om zichzelf te beschermen.

Vrouwtjes worden meestal rond de 8 tot 14 maanden volwassen, terwijl de mannetjes na 11 maanden volwassen zijn. Het fokken vindt het hele jaar plaats en is meestal afhankelijk van de regen. Tijdens de natte en regenachtige jaren worden er meer jongen geboren. De worpgrootte van de pekari is tussen de 1 en 4 jongen met een draagtijd van ongeveer 145 dagen.

Hoewel hun huiden al tientallen jaren een bron van economisch inkomen voor mensen zijn, lijkt hun bevolking gezond te blijven. Gelukkig is de halsbandpekari wijdverspreid en tamelijk overvloedig, wat leidt tot een staat van instandhouding van de minste zorg.

Hoe spreek je Collared Peccary uit in ...

1. David Burnie, Dorling Kindersley (2011) Animal, The Definitive Visual Guide To The World's Wildlife
2. Tom Jackson, Lorenz Books (2007) The World Encyclopedia Of Animals
3. David Burnie, Kingfisher (2011) The Kingfisher Animal Encyclopedia
4. Richard Mackay, University of California Press (2009) The Atlas Of Endangered Species
5. David Burnie, Dorling Kindersley (2008) Illustrated Encyclopedia Of Animals
6. Dorling Kindersley (2006) Dorling Kindersley Encyclopedia Of Animals
7. David W. Macdonald, Oxford University Press (2010) The Encyclopedia of Mammals