Arizona Ambush: Wie wint een Rattlesnake vs. Gila Monster Battle in de staat Grand Canyon?

Arizona is ook thuis 107 diverse reptielensoorten . Sommige, zoals het Gila-monster en de ratelslang, zijn giftig! Gila-monster versus ratelslang. Hoe stapelen deze reptielen zich op? Beide soorten hebben een dodelijke beet, maar hun gif beïnvloedt hun prooi anders. Ratelslanggif is hemotoxisch; het valt de bloedcellen en weefsels van het slachtoffer aan. Gila-monstergif is voornamelijk neurotoxisch; het beïnvloedt het zenuwstelsel van het slachtoffer, waardoor het onmogelijk wordt om te bewegen!

Wie heeft het in zich om de winnaar te worden in een gevecht tussen deze twee giftige reptielen? Volg mee terwijl we de grootte, overlevingsstrategie en meer van elke soort vergelijken om te zien wie bang moet zijn voor wie.

Top 10 belangrijkste punten

  1. Ratelslangen hebben verschillende manieren van bewegen, waaronder glibberen, zijwinden en achteruit, afhankelijk van hun omgeving.
  2. De gemiddelde grootte van een ratelslang varieert van 3 tot 6 voet lang, hoewel sommige soorten tot 8 voet lang kunnen worden en tot 15 pond kunnen wegen.
  3. Ratelslangen kunnen in bomen klimmen en over rivieren en meren zwemmen.
  4. Ratelslangen hebben camouflagemogelijkheden om op te gaan in hun omgeving, waardoor ze roofdieren kunnen ontwijken en prooien kunnen besluipen.
  5. Ratelslangengif is een mengsel van enzymen, peptiden en eiwitten. Het is hemotoxisch en veroorzaakt ernstige weefselschade en bloedingen bij prooien.
  6. Gila-monstergif is voornamelijk neurotoxisch, tast het zenuwstelsel van het slachtoffer aan en maakt het onmogelijk om te bewegen.
  7. Gila-monsters zijn immuun voor verschillende soorten gif, waaronder hun eigen gif, waardoor ze een oneerlijk voordeel hebben in gevechten tegen giftige roofdieren zoals ratelslangen.
  8. Gila-monsters hebben een unieke overlevingsstrategie waarbij ze vertrouwen op hun gif en immuniteit om zichzelf te verdedigen tegen bedreigingen.
  9. Gila-monsters zijn grote hagedissen, met een gemiddelde grootte variërend van 3 tot 6 voet lang en met een gewicht tot 15 pond.
  10. Gila-monsters hebben uitstekende camouflagemogelijkheden, waardoor ze opgaan in hun omgeving en roofdieren vermijden.

Overzicht: Ratelslangen

Giftig ratelslangen wonen in heel Amerika, variërend van Canada tot Argentinië. Bekend om hun unieke waarschuwingssysteem, de ratel op hun staart, kunnen deze reptielen roofdieren en mensen afschrikken. Babyratelslangen hebben een 'knop', het eerste teken van een groeiende rammelaar.

68.632 mensen slaagden niet in deze quiz

Denk je dat je het kunt?

Het begrijpen van ratelslanggedrag helpt bij inspanningen voor natuurbehoud en openbare veiligheid. Het helpt ons ook om te bepalen welk dier het voordeel heeft in deze matchup. Hoe beweegt een ratelslang bijvoorbeeld en geeft hem een ​​voordeel in een gevecht tegen de spelleider?

Ratelslangen bewegen op verschillende manieren. Soms glijden ze; andere keren hebben ze zijwind. Ze kiezen hun bewegingen afhankelijk van hun omgeving en wat er aan de hand is. Deze deskundige overlevers hebben ook uitstekende camouflage- en verbergingsmogelijkheden. Ze kunnen opgaan in hun omgeving, waardoor het onmogelijk is om te weten dat ze er zijn totdat je dichtbij bent.

Ratelslang: fysieke kenmerken

Ratelslangen worden beschouwd als slangen met een zwaar lichaam; ze zijn veel groter dan sommige van de kleinere slangensoorten. Hun meest opvallende fysieke kenmerk is hun rammelaar, gemaakt van holle, in elkaar grijpende segmenten. De rammelaar zit aan het einde van de staart en dient als waarschuwingssysteem voor roofdieren. Deze reptielen staan ​​ook bekend om hun driehoekige kop en extra dikke nek.

Pet Gecko-gids: wat u moet weten
De 7 Beste Snake Guard Chaps die je vandaag kunt kopen
De 5 beste vitaminesupplementen voor gekko's

Als je naar hun gezichten kijkt, zie je dat ratelslangen duidelijke verticale pupillen hebben. Ze hebben ook een paar warmtegevoelige putten aan weerszijden van hun hoofd. De warmtegevoelige putten helpen hen prooien te detecteren en door hun omgeving te navigeren.

Ratelslangen zijn bedekt met schubben variërend van lichtbruin tot donkerdere tinten bruin of zwart. Soms zijn ze grijs. De schubben zijn ook verschillende texturen tussen verschillende soorten ratelslangen. Soms zijn ratelslangen glad, soms ruw en stug.

  Een jonge ratelslang met nokneus uit Arizona, opgerold op een platte, oranjeachtige rots
Ratelslangen met nokneus uit Arizona hebben een donkerbruine basiskleur met lichtwitte en gele strepen op hun lichaam en witte strepen over hun gezicht.

©Rusty Dodson/Shutterstock.com

Ratelslang: gemiddelde grootte

Is de ratelslang groot genoeg om deze dierenstrijd te winnen? De gemiddelde ratelslang varieert van 3 tot 6 voet lang. Sommige soorten kunnen tot 8 voet lang worden. Gemiddeld wegen ze ook tussen de 1 en 5 pond, sommige met een gewicht tot 15 pond. De grootste ratelslang ooit geregistreerd is de oostelijke diamantrug; het kan oplopen tot 8 ft en veel meer dan 30 pond.

Overlevingsinstincten: hoe ratelslangen reageren op gevaar

De ratelslang hoeft zijn tegenstander niet te zien vechten. In plaats daarvan kunnen ze hun gezichtsvermogen, reukvermogen en het vermogen om trillingen te detecteren gebruiken. Als de ratelslang zich bedreigd voelt, begint hij snel met zijn staart te ratelen om andere dieren te waarschuwen weg te komen. Als de waarschuwing wordt genegeerd, kan de slang toeslaan met giftige tanden. Hun hemotoxinegif doodt rode bloedcellen.

De beet is dodelijk voor mensen, maar zou hij sterk genoeg zijn om een ​​Gila-monster te doden? Voor deze dierenwedstrijd is de kracht van het gif niet relevant. Je leest goed. De beet van de ratelslang is waardeloos in deze matchup. Helaas voor de slang is de hagedis immuun voor gif.

Het Gila-monster is immuun voor verschillende soorten gif, waaronder zijn eigen gif. De grote hagedis zou ongefaseerd blijven, zelfs als de ratelslang een hap landde. Het ziet er niet goed uit voor onze glibberige vechter.

Glijden en zijwinden: ratelslangbewegingen

Ratelslangen kunnen glijden, zijwind en achteruit bewegen. Als ze achteruit gaan, gebruiken ze hun staart om zichzelf weg te duwen van gevaar. Glijden is hun favoriete beweging wanneer ze hun lichaam soepel van links naar rechts golven.

Sidewinding is een speciale vaardigheid die is gereserveerd voor het navigeren door los zand of onstabiele oppervlakken. Wanneer ratelslangen zijwind hebben, tillen ze het voorste deel van hun lichaam van de grond. Dan zwaaien ze hun lichaam naar voren terwijl het overige deel volgt. De onderste helft van hun lichaam volgt de bovenste helft in een golvende beweging.

Deze snelle bewegers kunnen ook in bomen klimmen en over rivieren en meren zwemmen. Wanneer ze in bomen klimmen, gebruiken ze hun gespierde lichaam om de schors vast te houden terwijl ze zich omhoog werken.

Verborgen in het volle zicht: ratelslangcamouflage

Beide reptielen in dit gevecht hebben buitengewone camouflagemogelijkheden. Ratelslangen zijn vaak verborgen in het volle zicht.

Er is de oostelijke diamantrugratelslang met kenmerkende diamantrugvormige patronen op hun schubben en andere soorten met gedempte, aardse tinten. De kleuringen kunnen variëren binnen een enkele soort. Individuele slangen zullen verschillen en schaal, tint en patroon vertonen. Deze aardse kleuren helpen ze om roofdieren te vermijden en geven ze een voordeel bij het besluipen van een prooi.

Koraalslangen en bepaalde soorten ratelslangen hebben een gemeenschappelijk verdedigingsmechanisme. Koraalslangen hebben aposematische kleuringen die roofdieren waarschuwen om weg te blijven. Bepaalde soorten ratelslangen hebben dezelfde ingebouwde verdediging om hen te beschermen tegen adelaars, haviken, vossen, coyotes en bergleeuwen. Bergleeuwen houden ervan om ratelslangen te slaan op de grond en eet ze dan op. Andere slangen eten graag op ratelslangen, zoals de koningsslang.

Slanggifstoffen: Ratelslangengif

Ratelslanggif is gemaakt van een mengsel van enzymen en peptiden. Er zijn ook andere eiwitten gemengd. Hemotoxisch gif kan verschillende effecten op het lichaam hebben. Hemotoxinen kunnen ernstige weefselbeschadiging en bloedingen veroorzaken. Dit komt omdat ze zich richten op de rode bloedcellen en het weefsel. Het gif is zo krachtig dat het de ratelslang kan helpen bij de spijsvertering door de weefsels en eiwitten van de prooi af te breken.

  Ratelslang met zwarte staart
Ratelslangengif is een mengsel van enzymen, peptiden en eiwitten. Het is hemotoxisch en veroorzaakt ernstige weefselschade en bloedingen bij prooien.

© Joe McDonald/Shutterstock.com

Overzicht: Gila Monster

Dramatisch is de beste manier om te beschrijven hoe a Gekke monsters ziet eruit. Deze grote giftige hagedissen hebben roze, zwarte, gele en oranje markeringen. Net als bij een ratelslang zijn de markeringen een visuele waarschuwing voor roofdieren.

Het Gila-monster is een van de grootste hagedissen afkomstig uit de Verenigde Staten. Volwassenen kunnen tot 2 voet lang worden. Ze staan ​​erom bekend erg traag te zijn, tenzij ze rennen om een ​​dreiging te ontwijken. Een van de redenen waarom ze de voorkeur geven aan langzame bewegingen, heeft te maken met hun grote omvang. Als ze te veel bewegen, kunnen ze oververhit raken.

Koel blijven is moeilijk als je een groot hagedislichaam hebt. Toch hebben Gila-monsters een unieke manier om hun lichaamstemperatuur te reguleren. Ze gebruiken holen om af te koelen tijdens de hete woestijndagen. Ze blijven veilig in hun wijk terwijl het warm is en komen naar buiten om zich te koesteren in de koele nachtelijke lucht.

Deze felgekleurde hagedissen kunnen ook in bomen klimmen, wat handig kan zijn bij het stelen van eieren uit een vogelnest. Ze voeden zich met kleine zoogdieren, vogels, reptielen, insecten en eieren. Gila-monsters breken eieren open en slik andere maaltijden heel door.

Gila Monster: fysieke kenmerken

Het Gila-monster heeft een stevig rond lichaam bedekt met gedurfde kleuren. Het kenmerkende patroon omvat ongelijke vlekken en zwarte, roze, oranje en beige banden. Alle kleuren vloeien naadloos in elkaar over als een kunstwerk.

Kijk naar de grote kop en brede stompe snuit van het Gila-monster. De schubben zijn klein, waardoor ze een gestructureerd uiterlijk krijgen. En hun ogen zijn klein met een onmiskenbare zwarte en gele kleur. Als het zijn mond opent, zul je zien dat de Gila-monster heeft dunne, scherpe tanden, die helpen bij het afleveren van zijn giftige beet. De tanden worden met een krachtige kaak in hun prooi gedreven. Als ze eenmaal bijten, kunnen ze niet ontsnappen.

Levensreddende staart

In tegenstelling tot andere soorten hagedissen is de staart van het Gila-monster niet ontworpen om afneembaar te zijn. Als ze hun staart verliezen tijdens een gevecht, zal deze niet teruggroeien. Niettemin is de staart de belangrijkste redding van de hagedis. De dikke staart slaat vetreserves op en kan ook als wapen dienen. Vetreserves in de staart van het Gila-monster houd ze in leven tijdens de winterslaap.

Gemiddelde grootte en uiterlijk

Mannelijke en vrouwelijke Gila hebben vergelijkbare maten en uiterlijk. Er lijkt geen significant seksueel dimorfisme te zijn. Jongeren hebben felgekleurde banden van roze, oranje en geel die vervagen naar donkerdere kleuren naarmate ze ouder worden.

Een baby Gila is slechts 15 cm lang en het duurt 3 tot 5 jaar voordat ze zijn volledige grootte hebben bereikt. Als ze volgroeid zijn, kunnen deze hagedissen 60 cm lang worden. Ze wegen meestal tussen de 1 en 1,5 pond. Hun grote koppen zijn vergelijkbaar met de grote kop van de zware ratelslang. Ze hebben ook brede monden en sterke kaken.

  Hagedis Gila Monster (Heloderma suspectum) op zand
Dramatisch is de beste manier om te beschrijven hoe een Gila-monster eruitziet. Deze grote giftige hagedissen hebben roze, zwarte, gele en oranje markeringen.

©Vaclav Sebek/Shutterstock.com

Gila Monsters: Meesters van zelfverdediging

De Gila-monster heeft een vlezige gevorkte tong die geuren in de lucht oppikt. Soms leiden de geuren hen naar een maaltijd; andere keren beschermen ze de hagedis tegen een hongerig roofdier.

Omdat het Gila-monster een langzaam bewegende hagedis is, is zijn belangrijkste verdediging zijn giftige beet en onverschrokken houding. Deze hagedis weet andere dieren te intimideren. Ze kunnen hun lichaam opblazen en hun staart vastbinden. Al deze gedragingen zijn een waarschuwing voor roofdieren om zich terug te trekken, of anders!

Als een dier de staart van het Gila-monster grijpt, kan het zijn lichaam snel draaien en draaien om te ontsnappen. Deze hagedissen bewegen zich meestal langzaam, maar kunnen desnoods snelheden van 24 km/u halen.

Als proberen te ontsnappen niet werkt, is het tijd om te bijten! Deze grote hagedis heeft een dodelijke beet. Het is niet dodelijk voor mensen, maar het kan een ratelslang doden.

Dodelijke beet: gifstoffen van hagedissen

Bepaalde soorten hagedissen, zoals de Komodovaraan en Gila-monster , zijn geëvolueerd om gif te gebruiken voor jacht en verdediging. Komodovaranen zijn de grootste hagedissen ter wereld. Ze kunnen groeien tot meer dan 120 pond en een lengte bereiken van 10 voet.

Wetenschappers dachten ten onrechte dat Komodo-draken als prooi werden gedood door de sepsis in hun speeksel. Ze beseften niet dat de Komodovaraan heeft gifklieren die giftige eiwitten afscheiden. De eiwitten zijn vergelijkbaar met het hemotoxische gif dat ratelslangen gebruiken. Het veroorzaakt bloedstolling, spierverlamming en weefselbeschadiging.

De Het gif van het Gila-monster immobiliseert zijn prooi, waardoor het gemakkelijker wordt om ze in hun geheel door te slikken. Ze kunnen hun dodelijke beet ook gebruiken om zich te verdedigen tegen roofdieren en bedreigingen. Er is slechts één hap nodig om aanzienlijke pijn, zwelling en andere onaangename bijwerkingen te veroorzaken.

Kracht van Gila Monster Venom

De belangrijkste ingrediënt in Gila-monstergif is exendine-4, een peptide dat de spijsvertering kan vertragen. Onderzoekers hebben een synthetische versie van dit peptide geformuleerd om diabetes type 2 te helpen behandelen.

Hoe krachtig is het gif van het Gila-monster? Het is vergelijkbaar met de giftigheid van een Westerse diamantrugratelslang. De hagedis gebruikt echter niet veel gif. Tijdens de beet komt er maar een kleine hoeveelheid vrij.

Wanneer een Gila-monster bijt, houdt het zich stevig vast. Soms houden ze hun slachtoffer meer dan 10 minuten vast. Dit geeft voldoende tijd voor het neurotoxische gif om binnen te sijpelen.

Er is geen tegengif voor een Gila-monsterbeet, maar maak je geen zorgen. Het komt zelden voor dat een Gila-monster een mens bijt; dat doen ze meestal alleen als ze worden geprovoceerd of geschrokken. Sinds 1956 zijn er alleen negen medische dossiers van het Gila-monster dat mensen vergiftigt. De niet-fatale beet veroorzaakt zwelling, inwendige bloedingen en verlaagde bloeddruk.

Gila-monsters eten graag slangen, maar kunnen ze ook een grote ratelslang eten? Laten we eens kijken wie nu de winnaar is van deze dierenwedstrijd.

  Gila Monster close-up van gezicht met open mond en gevorkte tong die uitsteekt
Gila-monstergif is voornamelijk neurotoxisch, tast het zenuwstelsel van het slachtoffer aan en maakt het onmogelijk om te bewegen.

©K Hanley CHDPhoto/Shutterstock.com

Ratelslang versus Gila Monster: wie zal er winnen?

Het Gila-monster wint het gevecht tegen een ratelslang. Het ziet er misschien uit als een onschuldige langzame, mollige oranje en zwarte hagedis met kiezelschubben, maar Gila-monsters zijn woeste vechters.

In een monstergevecht tussen ratelslang en Gila is het een zware opgave. Beide iconische reptielen zijn giftig en kunnen gifstoffen produceren die dieren groter dan zijzelf kunnen doden.

Het belangrijkste verschil is dat het Gila-monster immuun is voor gif en de ratelslang niet. Beide soorten leveren gif op heel verschillende manieren. Ratelslangen hebben lange, holle hoektanden. Gila-monsters hebben gegroefde tanden. Dit geeft ze een voordeel in een strijd tussen slangen en hagedissen. Hun tanden zijn zo ontworpen dat ze hun prooi vastgrijpen, waardoor ze voldoende tijd hebben om hun gif te injecteren.

Het ratelslangengif is meestal hemotoxisch en richt zich op de weefsels en rode bloedcellen. Het neurotoxische gif van het Gila-monster immobiliseert de prooi door zich op hun zenuwstelsel te richten.

Het was een zware strijd. Maar de winnaar is duidelijk. Wanneer een Gila-monster en een ratelslang elkaar kruisen, gaat de overwinning naar het team Lizard.

Ratelslang ontsnapping

Wat doe je als de vijand immuun is voor je gif? Loop! De ratelslang zal het gevecht niet kunnen winnen omdat het Gila-monster immuun is voor zijn gif. Maar het zou zich een zijwaartse weg kunnen banen. Rattlers zijn bedreven in glibberen, zijwinden, achteruit bewegen en in bomen klimmen. Ze gebruiken deze bewegingen bij het in een hinderlaag lokken van prooien.

Volgende:

  • Zie hoe een alligator een elektrische paling bijt met 860 volt
  • Kijk hoe een leeuw jaagt op de grootste antilope die je ooit hebt gezien
  • Zeekrokodil van 20 voet, zo groot als een boot, verschijnt letterlijk uit het niets

Meer van A-Z Dieren

🐍 Snake Quiz - 68.632 mensen slaagden niet in deze quiz
Kijk hoe een gigantische Komodovaraan moeiteloos een wild zwijn doorslikt
Kijk hoe een gigantische python een Range Rover aanvalt en weigert op te geven
Kijk hoe deze enorme Komodovaraan zijn kracht uitoefent en een haai in zijn geheel doorslikt
Zie 'Dominator' - de grootste krokodil ter wereld, en zo groot als een neushoorn
Kijk hoe een havik in een oogwenk verandert van roofdier in prooi nadat hij op een slang heeft gejaagd

De uitgelichte afbeelding

  Gilamonster, /, Heloderma, Suspectum
Gila Monster (vermoedelijke Heloderma).

Deel dit bericht op:

Interessante Artikelen