Zeeschede

Sea Squirt Wetenschappelijke classificatie

Koninkrijk

Animalia

Phylum

Chordata

Wetenschappelijke naam

Urochordata

Staat van instandhouding van zeespuiten:

Sea Squirt Locatie:

Sea Squirt Feiten

Hoofdprooi

Plankton, algen, voedingsstoffen in water

Habitat

Kustwateren

Roofdieren

Paling, slakken, zeesterren

Eetpatroon

Omnivoor

Gemiddelde worpgrootte

1.000

Favoriete eten

Plankton

Gemeenschappelijke naam

Zeeschede

Aantal soorten

3000

Plaats

Wereldwijd

Slogan

Er zijn meer dan 3.000 soorten bekend!

Sea Squirt Fysieke kenmerken

Kleur

• Bruin
• Geel
• Netto
• Blauw
• Wit
• Groen
• Oranje
• Roze

Huid type

Doorlatend

Gewicht

100-200 g (3,5-7 oz)

De zeespuit is een hoog ontwikkeld zeedier met een ruggengraat, hoewel hij eruitziet als een plant.

De zeespuit is een aardappelvormig zeedier dat ook op een buis lijkt. De meeste zeeschuiten leven onder water, permanent vastgemaakt aan een hard oppervlak. Maar sommige kunnen tot 1,5 cm per dag bewegen. Ze kunnen leven op plaatsen zoals de romp van een schip, rots, achterkant van een grote krab , zeeschelp of de palen van een pier. Zeeschuiten kunnen alleen leven of in een kolonie.

5 Feiten over Sea Squirt

• Zeeleeuwen halen hun voeding en zuurstof uit water dat door hun lichaam stroomt.
• Het zeespuitdieet bestaat uit plankton en afval van het dode zeeleven.
• Zeespuiten bezitten zowel mannelijke als vrouwelijke voortplantingsorganen.
• Larven van de zeespuit zijn als kikkervisjes en zwemmen vrij rond.
• Zeepijpen hechten zich vaak aan schepen en verplaatsen zich naar nieuwe delen van de oceaan.

Sea Squirt Wetenschappelijke naam

Een andere naam voor de zeespuit is ascidian. Deze dieren behoren tot de ongewervelde klasseAscidiacea, phylumChordataen subphylumUrochordata, ook wel genoemdmanteldier. Het eerste bekende gebruik van de term ascidian uit de zeespuit was in 1823. Deze naam komt van het nieuwe Latijnse ascidia met Griekse wortels van askidion en askos, wat wijnzak of blaas betekent. Er zijn meer dan 2.300 ondersoorten die over de hele wereld in zoutwateromgevingen leven. Van de subphylum naam Tunicata, worden zakpijpen ook vaak manteldieren genoemd.

Sea Squirt Uiterlijk

Er zijn meer dan 2.300 soorten van deze dieren. Deze variëren in kleur van vlezige beige, wit en bruin tot diepblauw, paars, geel, roze en groen. Kleuren, vormen en maten variëren afhankelijk van de ondersoort en de omgeving waarin ze leven. Veel voorkomende vormen voor ascidianen zijn de meer gebruikelijke buisvorm, samen met ronde, klokvormige en urnvormige lichamen. Hun maten variëren van 0,5 cm tot 10 cm.

Een van de interessantere zeeschuiten is dePolycarpa aurata, dat eruitziet als het hart van een paars en geel dier. Dat is waarom mensen het de ascidiaan van het ossenhart noemen. Een ander intrigerend type is de skeletpanda-zeespuit. Het dankt zijn naam aan witte weefsels die het uiterlijk vormen van een ruggengraat en schedel met griezelige panda-achtige gelaatstrekken.

Sea Squirt-gedrag

Deze dieren kunnen op elke diepte van de zee gedijen. Je kunt ze vinden van ondiepe diepten van getijdenzones tot de diepste en donkerste oceaanwateren. Ze leven alleen, gehecht aan een harde ondergrond, of in bosjes of kolonies. In een kolonie wordt elke individuele zeespuit een dierentuin genoemd. In sommige kolonies smelten de zoöide lichamen samen om een ​​eenheid te vormen. Andere kolonies hebben gedefinieerde individuen die onafhankelijk in de stroom stromen.

Het ene uiteinde van het eileiderslichaam of het ronde dierlichaam hecht stevig aan een stevig oppervlak. Dit bevestigingsuiteinde heeft putjes of richels, soms met wortelachtige tentakels die de ascidiaan helpen om op de basis te grijpen. De rest van het lichaam is voorzien van een gladde maar dikke leerachtige tuniek gemaakt van cellulose, eiwitten en calciumzouten. Maar deze tuniek is geen dode schelp. Het is levend weefsel, vaak voorzien van bloed.

Aan het andere uiteinde van de basis van de zeeschelp zijn twee openingen. Deze openingen, sifons genaamd, nemen water in en uit voor voeding en zuurstof. De grotere sifon werkt als een mond en zuigt water in het lichaam en door de buik. Na het opnemen van voedingsstoffen en zuurstof uit het water dat het binnenkrijgt, voert het dier het water uit via de kleinere sifon bovenop zijn lichaam. Als het dier uit het water wordt gehaald, kan het met geweld water uit beide sifons duwen. Dit is waarom we het een 'zeespuit' noemen.

Hoewel je zijn organen niet van de buitenkant van zijn lichaam kunt zien, heeft de zeeschede veel delen die op menselijke lichamen lijken. Deze omvatten een keelholte, hart en voortplantingsorganen. Hun lichaam bevat ook bindweefselkoorden die het helpen zijn vorm, spiervezels en epitheel te behouden. Ze hebben ook zenuwstelsel, spijsverteringsstelsel en bloedsomloop.

Sea Squirt Habitat

Deze dieren leven in zoutwaterlichamen over de hele wereld. De meesten nestelen zich op het substraat van de zee waar ze leven en hechten zich vast aan rotsen en ander hard puin of grond. Hun kleuren, maten en vormen variëren afhankelijk van hun ondersoort en inheemse oorsprong. Bijvoorbeeld de skeletpanda-zeeschede die markeringen heeft die op een panda lijken.

Deze dieren hechten zich gemakkelijk aan schepen en gaan vervolgens van het ene water naar het andere terwijl het schip vaart. Dit heeft ertoe geleid dat niet-inheemse soorten de afgelopen honderden jaren verschillende delen van de wereld zijn binnengedrongen. Bij het vastmaken aan de rompen van schepen, dokken of schelpdieren zoals krabben en oesters, veroorzaken ze economische problemen. Het kost zowel tijd als geld om de manteldieren van deze oppervlakken te verwijderen. Hun kolonies groeien ook erg snel en kunnen inheemse soorten verstikken, waardoor de lokale omgeving wordt beschadigd.

Sea Squirt Dieet

Deze dieren halen hun voedsel en zuurstof uit het water dat het binnenkrijgt via de grootste van twee sifons, de gaten aan de bovenkant van hun lichaam. Het water komt de sifon binnen, stroomt vervolgens door de keelholte en door kieuwspleten. Als de ascidiaan in diep water leeft, gedijt hij op plankton uit het water. In de buurt van de kust neemt het dode planten- en dierenresten op als onderdeel van zijn dieet. Na verwerking van het water dat het voor voedsel en zuurstof opneemt, werpt het dier zijn afval via de kleinere sifon.

Ze halen ook wat voedingsstoffen uit algen die op hun lichaam groeien. Sommige grotere soorten ascidianen gebruiken tentakels om voedseldeeltjes op te vangen die er in de waterstroom langs drijven. De grootste zeedieren kunnen zelfs kwallen en andere zeedieren als voedsel vangen.

Sea Squirt Predators & Threats

Deze dieren zijn een gemakkelijke prooi voor groot vis , slakken, schaaldieren en paling. Omdat manteldieren hun hele leven vanaf zeer jonge leeftijd aan één oppervlak vastzitten, kunnen passerende wezens er naar believen op grazen.

Mensen eten deze dieren ook. In Japan en Korea kwamen in 1994 42.000 pond zeeananaszeepijpen op de eettafels. Dit is het meest populaire type ascidiaan dat wordt ingenomen door mensen , maar andere ondersoorten worden ook geconsumeerd.

Deze dieren worden niet als bedreigd of bedreigd beschouwd volgens de Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN) , waardoor ze van minste zorg met betrekking tot conservering.

Sea Squirt-reproductie, baby's en levensduur

Deze dieren hebben zowel mannelijke als vrouwelijke voortplantingsorganen waardoor ze zowel eieren als sperma kunnen maken. Maar het is onwaarschijnlijk dat één persoon zijn eigen eieren bevrucht. In plaats daarvan worden de eitjes en het sperma in zee gelaten om het bevruchtingsproces te laten plaatsvinden. Bevruchte eieren komen uit in kikkervisje-achtige larven die vrij zwemmen gedurende een korte periode. De larven vinden een stevig oppervlak om zich aan te hechten en groeien daar vervolgens uit tot hun volwassen vorm.

Op kolonie gebaseerde zeescheuten kunnen andere reproductiemethoden gebruiken, zoals knopvorming. Bij het ontluiken ontwikkelt zich een bult op één dier. Het wordt gevormd door het DNA van twee ouders. De bult groeit uit tot volledige grootte en breekt uiteindelijk af, en wordt een nieuw dier en onderdeel van de kolonie.

Deze dieren kunnen 10 jaar of langer in het wild leven. Larven bereiken geslachtsrijpheid binnen een paar weken nadat ze zich aan hun vaste locatie hebben gehecht.

Sea Squirt-bevolking

Deze dieren leven in elk zoutwaterlichaam ter wereld, waar het zoutgehalte minstens 2,5 procent is. Populaties blijven gedijen voor de meeste ondersoorten, waarbij sommige nieuwe regio's binnenvallen en inheemse habitats vernietigen. Deze invasie vindt plaats via de rompen van schepen en op enkele gekweekte kreeftachtigen. De staat van instandhouding van de zeespuit is van minste zorg .