pademelons



Pademelon Wetenschappelijke classificatie

Koninkrijk
Animalia
Phylum
Chordata
Klasse
Mammalia
Bestellen
Diprotodontie
Familie
Macropodidae
Geslacht
Thylogale
Wetenschappelijke naam
Thylogale

Beschermingsstatus van Pademelon:

Bijna bedreigd

Pademelon Locatie:

Oceanië

Pademelon Feiten

Hoofdprooi
Grassen, kruiden, scheuten
Habitat
Dicht regenwoud en struikgewas
Roofdieren
Vossen, honden, dingo's
Eetpatroon
Herbivoor
Gemiddelde worpgrootte
1
Levensstijl
  • Eenzaam
Favoriete eten
Grassen
Type
Zoogdier
Slogan
Bewoont de oerwouden van het verre oosten!

Pademelon fysieke kenmerken

Kleur
  • Bruin
  • Grijs
  • Netto
  • Zwart
Huid type
Vacht
Top snelheid
34 mijl / u
Levensduur
4-8 jaar
Gewicht
3,5-12 kg (7,7-26 lbs)

Een neef van de kangoeroe en de wallaby



De pademelon, die voorkomt in de bos- en eilandgebieden van Australië, is een klein tot middelgroot buideldier. Het is een eenzaam dier en een nachtdier. Er zijn zeven pademelonsoorten, maar de populatie van het dier lijdt omdat velen van hen hun leefgebied verliezen en op jacht worden. Als ze wakker zijn, zoeken pademelons naar bessen, kruiden, gras en bladeren. Als het dier een roofdier detecteert, gebruikt het zijn achterpoten om op de grond te bonzen en waarschuwt het andere nabijgelegen bosdieren voor het gevaar.



Pademelon Topfeiten

• Pademelons leven in diverse omgevingen, waaronder dicht struikgewas, bossen en moerassige gebieden

• De dieren zijn meestal een mix van zwart, bruin, grijs en rood

• Mannelijke pademelons zijn meestal ongeveer twee keer zo groot als vrouwtjes

• De soort vormt tunnels in de struiken en grassen van zijn leefgebieden om voedsel te bereiken en te ontsnappen aan roofdieren

Pademelon Wetenschappelijke naam

De wetenschappelijke naam van de pademelon is Thylogale, en de dieren maken deel uit van de Macropodidae-familie. Ze behoren tot de Mammalia-klasse en behoren tot de onderfamilie Macropodidae. De definitie van 'macropod' is een grote voet. Dit is een eigenschap die veel voorkomt bij buideldieren zoals de pademelon. Macropoden hebben vaak achterpoten die veel groter zijn dan hun voorpoten. Leden van deze familie hebben ook vaak grote achterpoten en krachtige staarten die hen helpen in evenwicht te blijven.

De naam pademelon komt van het Dharuk Aboriginal-woord 'badimaliyan'. De zeven verschillende soorten pademelons zijn Tasmanian, Brown's, schemerige, Calaby's, mountain, redlegged en red necked. De schemerige pademelon heeft veel namen gehad. In het verleden noemden de lokale bevolking het de wallaby van de Aru-eilanden. Voordien stond het bekend als de rokkenjager, wat vriend van de mens betekent. In de tweede reeks van het boek 'Reizen' van Cornelis de Bruijin noemden de personages het filander.



Pademelon Uiterlijk en gedrag

Klein en qua lichaamsvorm vergelijkbaar met hun kangoeroe- en wallaby-neven, je kunt zien dat je een pademelon bent tegengekomen door zijn kortere lengte en dikkere lichaam. Pademelons verplaatsen zich door op hun achterpoten te springen. Ze dragen hun voorpoten hoog in hun lichaam voor zich, en ze hebben kleine poten en scherpe klauwen.

Pademelons hebben een zachte vacht en hebben over het algemeen een donkere streep langs de wang die zich uitstrekt van de zijkant van hun mond tot net achter het oog. Over de donkere streep is een stuk wit bont. Het dier heeft een lichtere vacht op zijn buik dan op zijn rug en poten. Pademelons hebben ook een opvallende streep langs de heup. Het dier heeft een korte, gedrongen staart die bedekt is met een klein beetje dun vacht. Hun voeten zijn zacht en bedekt met donkerbruine vacht. De diersoort heeft ronde oren waardoor het een muisachtig uiterlijk heeft. Vrouwelijke pademelons hebben een huidplooi in de buik die een harige buidel bedekt.

Als het op gedrag aankomt, geven pademelons er de voorkeur aan om alleen te zijn. De enige keer dat ze elkaar ontmoeten, is om te paren en sporadisch samen te grazen in met gras begroeide open plekken. De diersoort legt grote afstanden af ​​op zoek naar voedsel. Ze banen zich van 's morgens vroeg tot' s avonds een weg door het bos. Om hun energie op peil te houden, rusten de dieren meerdere keren per dag. Terwijl pademelons van en naar hun graasgebieden reizen, vormen ze tunnels en paden door het gebladerte.

Pademelons zijn ongevaarlijke, nieuwsgierige dieren die mensen vaak toestaan ​​om naar hen toe te lopen voor een fotomoment voordat ze langzaam weghuppelen. Een volledig volwassen mannelijke pademelon kan wel 15 kilo wegen. Vrouwelijke pademelons wegen meestal ongeveer 8 pond. De lengte van een volwassen dier is van ongeveer 1,30 meter tot bijna 1,50 meter. Je kunt een mannelijke pademelon herkennen aan zijn grotere lichaamsgrootte, gedefinieerde spieren en brede onderarmen en borst.

Pademelon moeder en kind

Pademelon Habitat

Pademelons maken hun huizen in regenwoudgebieden, met name in dichte eucalyptusbossen. De dieren leven het liefst in de buurt van de bosrand. Ze wonen in kustgebieden van Australië, Tasmanië en Papoea-Nieuw-Guinea. Pademelons met rode hals vind je in de gebieden van New South Wales en Queensland. Ze leven ook in het zuid-centrale deel van Nieuw-Guinea. Als je in Tasmanië bent en een pademelon tegenkomt, zal het waarschijnlijk een roodbuikige of Tasmaanse zijn. Jaren geleden leefde dit type pademelon ook in het zuidoosten van het vasteland van Australië. Nieuw-Guinea is de thuisbasis van de schemerige pademelon. Dit deel van de wereld heeft een vochtig subtropisch klimaat, een met koele wintertemperaturen, warme zomers en veel regen het hele jaar door.



Pademelon-dieet

Wat eten pademelons? Pademelons zijn herbivoren die gras, bladeren, kruiden, bessen, varens, mossen en scheuten eten. De Tasmaanse pademelon eet indien beschikbaar op nectar-dragende bloemen, terwijl de roodpootpademelon meestal gevallen bladeren eet. Dit type pademelon kan ook voedsel krijgen van fruit zoals de Moreton Bay-vijg en de Burdekin-pruim. In sommige gevallen eten de dieren boomschors en jonge bomen.

Pademelon Predators and Threats

De belangrijkste roofdieren van de pademelon zijn honden, vossen, wigstaartarenden, quolls, Tasmaanse duivels en wilde katten. Mensen vormen ook een bedreiging voor de soort omdat ze land vrijmaken om plaats te maken voor huizen, landbouwgrond en andere ontwikkelingen. Dezezelfde trend heeft ertoe geleid dat kangoeroes en wallaby's op zoek zijn naar nieuwe habitats in gebieden waar pademelons over het algemeen leven, waardoor ook de voedselvoorziening voor alle soorten afneemt. Een ander risico voor pademelons zijn konijnen. Hoewel het geen roofdier is, zijn konijnen een concurrerende soort die dezelfde grassen als pademelons consumeert en de beschikbaarheid van een primaire voedselbron kan verminderen.

In het verleden waardeerden aboriginals en de kolonisten in het gebied ook pademelonvlees. In Tasmanië en de buitenste eilanden van de staat doden bewoners pademelons om hun aantal laag te houden. Bewoners jagen er ook op voor hun vlees en pels. Volgens de rode lijst van de IUCN variëren pademelons van minst zorgwekkend tot bedreigd, op basis van de specifieke soort.

Pademelon reproductie, baby's en levensduur

Pademelons broeden het hele jaar door en zijn polygynandrisch, wat betekent dat ze meerdere partners hebben. Terwijl de diersoort technisch het hele jaar door broedt, vindt naar schatting 70% van hun geboorten plaats aan het begin van de wintermaanden. Als een mannetje een partner kiest, maakt hij zachte geluiden naar haar. Het geluid is vergelijkbaar met het geluid dat een vrouw maakt als ze haar baby roept om naar haar toe te komen. Voor de soort vindt de bevruchting intern plaats met een draagtijd van naar schatting 30 dagen. Pademelons hebben meestal maar één baby, en wanneer deze wordt geboren, is het een klein, blind, weerloos, vachtloos embryo.

Net als kangoeroes wordt een embryo-pademelon een joey genoemd. Direct nadat de joey is geboren, baant de baby zijn of haar weg van het geboortekanaal van de moeder naar haar buidel. Eenmaal daar, hecht het zich aan een van haar spenen. Vrouwelijke pademelons hebben vier spenen. De joey zal vanuit deze onontwikkelde toestand in de buidel van zijn moeder leven en groeien tot hij 6 maanden oud is. Op deze leeftijd begint de joey zich buiten de buidel van de vrouwelijke pademelon te wagen. Baby pademelons gaan terug naar de buidel van hun moeder voor eten totdat moeder besluit hem of haar te spenen. Het spenen gebeurt meestal tussen de 8 maanden en 12 maanden oud.

Kangoeroes ervaren de geboorte op dezelfde manier. Wanneer een babykangoeroe wordt geboren, is deze meestal ongeveer 2 centimeter lang. Kangoeroe-baby's wegen doorgaans minder dan één gram. Net als pademelon joeys banen kangoeroe joeys zich een weg naar de buidel van hun moeder en hechten zich aan een van haar spenen. Kangoeroe-joeys blijven in de buidel van hun moeder tot ze 7 maanden tot 10 maanden oud zijn.

Pademelon joeys hebben het geboortevoordeel dat ze worden beschermd door hun moeders totdat ze groot en sterk genoeg zijn om voor zichzelf te zorgen. De diersoort wordt geslachtsrijp na 14 maanden tot 15 maanden oud.

Pademelons leven 4 jaar tot 8 jaar wanneer ze in het wild leven. In gevangenschap leven ze ongeveer 10 jaar. Volgens ziekteonderzoeken kunnen pademelons last hebben van toxoplasma. Wanneer de dieren als huisdier worden gehouden, kunnen ze rondwormen oplopen, samen met selenium- en vitamine E-tekorten. Ze kunnen ook salmonellose krijgen, wat een mondziekte is. Als u besluit er een als huisdier te houden, moet u uw dierenvriend jaarlijks naar een exotische dierenarts brengen.

Pademelon-bevolking

Het Department of Primary Industries, Parks, Water and Environment is een organisatie die al bijna 45 jaar jaarlijks dieronderzoeken uitvoert in Tasmanië en het aantal pademelons in het gebied telt. In 2018 telde de organisatie 134 pademelons in het centrale deel van de staat en 345 op Finders Island. De organisatie stelde vast dat er 30 van de dieren op King Island waren, 917 in Noordoost-Tasmanië en 582 in Noordwest-Tasmanië. Het telde ook 398 pademelons in Zuidoost-Tasmanië en 32 in Zuidwest-Tasmanië.

Bekijk alle 38 dieren die beginnen met P

Interessante Artikelen