Mariene Pad

Marine Toad Wetenschappelijke classificatie

Koninkrijk

Animalia

Phylum

Chordata

Klasse

Amfibie

Bestellen

Anura

Familie

Bufonidae

Geslacht

Bufo

Wetenschappelijke naam

Bufo Marinus

Beschermingsstatus van mariene padden:

Marine Toad Locatie:

Marine Toad Feiten

Hoofdprooi

Insecten en kleine dieren

Onderscheidend kenmerk

Grote lichaamsgrootte en ruwe huid

Habitat

Bossen en velden dicht bij water

Roofdieren

Honden, slangen, vogels

Eetpatroon

Carnivoor

Levensstijl

• Eenzaam

Favoriete eten

Insecten

Type

Amfibie

Gemiddelde koppelingsgrootte

15000

Slogan

Produceert een gifstof die wordt gebruikt in pijltjes!

Marine Toad fysieke kenmerken

Kleur

• Bruin
• Grijs
• Zwart
• Zo
• Groen

Huid type

Doorlatend

Top snelheid

5 mijl per uur

Levensduur

10 - 15 jaar

Gewicht

200 g - 800 g (7 oz - 28 oz)

Lengte

10 cm - 15 cm (4 in - 6 in)

Een grote vrouwelijke mariene pad kan een legsel (groep) eieren leggen van meer dan 40.000.

Een mariene pad is een vleeseter die insecten, kleine vogels, knaagdieren en andere amfibieën eet. Deze pad wordt vier tot zes centimeter lang en weegt ongeveer twee pond. Vrouwtjes zijn normaal gesproken groter dan mannetjes. De gemiddelde levensduur van een mariene pad is vijf jaar, maar in gevangenschap kan hij wel 15 jaar leven. Deze padden kunnen gif afgeven uit klieren op hun schouders.

5 Feiten over Marine Toad

• Zeepadden werden door wetenschappers in het wild geïntroduceerd om de populatie suikerrietkevers te bestrijden

• Deze padden zijn nachtdieren

• Zeepadden leven in tropische en subtropische gebieden

• Ze eten soms dode dieren (aas) die ze vinden

• Deze padden kunnen bewegende en niet-bewegende prooien detecteren

Marine Toad Wetenschappelijke naam

De mariene pad wordt soms een rietpad, reuzenpad of Bufo-pad genoemd. De wetenschappelijke naam isBufo marinus. Deze naam is Latijn, Bufo betekent pad en marinus betekent marine. Deze pad behoort tot de familie Bufonidae en valt in de klasse Amphibia.

Er zijn honderden soorten padden in de familie Bufonidae. Voorbeelden zijn onder meer de westelijke luipaardpad, de eikenpad, de oostelijke luipaardpad en de Amerikaanse pad.

Marine Toad Uiterlijk en gedrag

Deze padden hebben een bruine of grijsachtige huid bedekt met bultjes. Het heeft grote donkere ogen en oorspeekselklieren op zijn schouders. Deze klieren geven gif af wanneer de pad zich bedreigd voelt.

De gemiddelde mariene pad is 10 tot 15 centimeter lang en weegt ongeveer twee pond. Een mariene pad die vijftien centimeter lang is, is zo lang als drie golf-tees. Het gewicht van deze padden is gelijk aan twee en een halve blikken soep die u in uw voorraadkast kunt vinden.

Het record voor de grootste mariene pad wordt gehouden door een mariene pad genaamd Prinsen. Deze pad weegt vijf pond, 13 gram en is iets meer dan twee voet lang! Stel je voor dat twee linialen die je op school gebruikt, achter elkaar staan, dat is ongeveer de lengte van Prinsen.

De bruine huid van deze padden helpt het om zich te vermengen met de bomen, het droge gras en andere planten in zijn omgeving. Dit kan dienen als bescherming tegen roofdieren. Als een roofdier deze pad toch vindt, kan hij een gif afgeven via klieren op zijn schouders. Een roofdier kan ziek worden of zelfs sterven aan het gif.

Het zijn solitaire dieren. Het broedseizoen is de enige keer dat je ze dicht bij elkaar zult vinden. Dit is een schuw dier dat mensen en grotere dieren wil vermijden, als het enigszins mogelijk is.

Mariene Toad Habitat

Deze padden leven zowel in zuidelijke delen van de Verenigde Staten als in Midden- en Zuid-Amerika. Bovendien wonen ze in Australië en in de buurt van enkele Caribische eilanden.

Deze padden leven in een tropisch of subtropisch klimaat. Wanneer het weer wat koeler wordt in deze omgevingen, verstoppen deze padden zich in spleten tussen rotsen en in holle boomstammen om warm te blijven.

Deze padden hebben een jaarlijkse migratie in maart, waar ze naar een vijver, meer of ander water gaan om hun broedseizoen te beginnen.

Marine Toad Dieet

Wat eten deze padden? Het dieet van de mariene pad is een van de meest interessante dingen over deze amfibie. Deze carnivoren eten een verscheidenheid aan dingen, waaronder kevers , spinnen, kleine hagedissen , en salamanders . Ze eten ook dode dieren die zijn achtergelaten door andere roofdieren. Het eten van dode dieren (aas) is ongebruikelijk voor andere padden.

Marine Toad Predators and Threats

Zoals je waarschijnlijk al geraden hebt, zorgt het gif dat door deze pad vrijkomt ervoor dat hij aan veel roofdieren kan ontsnappen. Echter, slangen , adelaars , ratten , en kaaimannen zijn allemaal dieren die deze padden wel eens kunnen opeten.

Sommige dieren hebben zelfs manieren ontwikkeld om deze padden op te eten terwijl ze het gif vermijden. De Australische kraai doodt bijvoorbeeld een mariene pad en draait hem snel op zijn rug om hem op te eten, zodat hij niet in de buurt van zijn giftige klieren komt. De Australische tarantula en de gewone wolfsspin zijn twee andere dieren die hebben ontdekt hoe ze deze padden kunnen eten zonder het gif op te nemen.

De mariene pad werd in de jaren dertig door wetenschappers vrijgelaten om de populatie van suikerrietkevers onder controle te houden, naast ander ongedierte. In de loop der jaren is de populatie van deze padden zo groot geworden dat het de plaag is geworden! Omdat er zoveel zeedieren zijn, eten ze veel van de kleinere dieren in hun leefgebied. Hierdoor blijft er minder voedsel over voor andere diersoorten die het leefgebied delen met mariene padden. Er is nu dus een overbevolking van mariene padden in onder meer Australië.

De officiële staat van instandhouding van deze padden is minste zorg .

Reproductie, baby's en levensduur van mariene padden

Het broedseizoen voor deze padden loopt van maart tot september. Gedurende deze tijd verplaatsen deze padden zich naar een vijver, meer of beek. Een mannetje paart elk broedseizoen met verschillende vrouwtjes en gebruikt een bepaalde roep die de vrouwtjes aantrekt. Het is vergelijkbaar met een spinnend geluid. Het is niet verrassend dat het tijdens het broedseizoen van deze padden erg luidruchtig kan worden rond vijvers en meren!

Na het paren legt een vrouwelijke pad eitjes in een langzaam bewegende vijver of beek. Het mannetje bevrucht de eieren en als alle eieren gelegd zijn, gaan beide padden weg. Geen van beiden blijft om voor de eieren te zorgen.

Een vrouwelijke pad legt gemiddeld 30.000 eieren in één legsel (groep). In plaats van op het oppervlak te drijven, zinken de eitjes naar de bodem van de vijver of de beek die zich vastklampt aan onderwaterplanten. Deze eieren zijn kwetsbaar voor kikkers , vis , en andere roofdieren die in het water zwemmen. Omdat een vrouwtje er zoveel legt, is de kans echter groot dat veel van de eieren zullen overleven.

Het duurt slechts drie dagen voordat de eieren van de mariene pad uitkomen en de vorm aannemen van kikkervisjes. Aanvankelijk eten kikkervisjes de eieren waar ze net uit kwamen, samen met algen. Als ze uitgroeien tot jonge padden, beginnen ze kleine insecten te eten. Kikkervisjes groeien uit tot jonge mariene padden, of paddenstoelen , in ongeveer 30 tot 50 dagen. Een paddenstoel heeft een jaar nodig om volwassen te worden.

Een volwassen pad leeft gemiddeld vijf jaar in het wild. In gevangenschap, waar er weinig of geen roofdieren zijn om hen te bedreigen, kunnen ze ongeveer 15 jaar worden. Het record van de oudste mariene pad die in gevangenschap leeft, is 35 jaar!

Marine Toad Population

De populatie van deze padden over de hele wereld bedraagt ​​miljoenen. Alleen al in Australië zijn er bijvoorbeeld ongeveer 200 miljoen mariene padden.

De populatie van deze padden neemt toe, en de staat van instandhouding, volgens de Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN) , is minste zorg .