Krab-etende makaak

Wetenschappelijke classificatie van krabbenetende makaken

Koninkrijk

Animalia

Phylum

Chordata

Klasse

Mammalia

Bestellen

Primaten

Familie

Cercopithecidae

Geslacht

aap

Wetenschappelijke naam

Macaca Fascicularis

Beschermingsstatus van krabbenetende makaken:

Krabbenetende makaak Locatie:

Feiten over krabbenetende makaken

Hoofdprooi

Krabben, fruit, zaden, insecten

Onderscheidend kenmerk

Zeer sociaal dier met een lange staart

Habitat

Regenwoud en tropische jungle

Roofdieren

Adelaar, tijger, grote reptielen

Eetpatroon

Carnivoor

Gemiddelde worpgrootte

1

Levensstijl

• Troep

Favoriete eten

Krabben

Type

Zoogdier

Slogan

Gevonden in de oerwouden van Zuidoost-Azië!

Fysieke kenmerken van krabbenetende makaken

Kleur

• Bruin
• Grijs
• Geel
• Wit

Huid type

Vacht

Top snelheid

30 mijl per uur

Levensduur

15 - 30 jaar

Gewicht

3 kg - 9 kg (7 lbs - 20 lbs)

Hoogte

38 cm - 55 cm (15 inch - 22 inch)

De krabetende makaak is een van de meest voorkomende primatensoorten ter wereld.

De krabetende makaak, een bekend gezicht in de wildernis van Zuidoost-Azië, bestaat al duizenden jaren naast menselijke bewoning. De speelse, verzorgende, intelligente en sociaal actieve aard van het dier betekent dat positieve interacties met mensen redelijk vaak voorkomen. Maar het binnendringen van mensen in de natuurlijke habitat van de aap heeft ook enige druk op de soort gelegd.

5 ongelooflijke feiten over krabbenetende makaken

• Alternatieve namen van deze soort zijn ook de langstaartmakaak en de cynomolgus-aap. Vanwege de enorme lengte van de staart is langstaartmakaak vaak de geprefereerde naam, terwijl de term krabetende makaak een lichte verkeerde benaming is. De meeste mensen geven eigenlijk de voorkeur aan fruit.
• Makaken hebben een complexe relatie met mensen. Soms beschouwd als heilige wezens, vormen ze een belangrijk onderdeel van de mythologie in sommige lokale culturen. En net als resusapen worden ze ook vaak geselecteerd voor medische experimenten en onderzoek vanwege hun gevoeligheid voor ziekten bij de mens.
• Wetenschappers hebben opgemerkt dat de krabetende makaak in staat is om over meerdere generaties heen kennis en cultuur op te doen. Dit heeft ze tot een nuttig onderwerp van onderzoek voor dierlijke intelligentie gemaakt.
• De krabetende makaak leeft in door vrouwen gedomineerde samenlevingen. Dit betekent dat de groep georiënteerd is rond de vrouwelijke erfopvolging. Mannen hebben de neiging om meer met de groep verbonden te zijn.
• De krabetende makaak wordt in sommige regio's als een invasieve soort beschouwd.

Krabbenetende makaak Wetenschappelijke naam

De wetenschappelijke naam van de krabetende makaak isMacaca fascicularis. Macaca, dat is afgeleid van het Portugese woord voor aap, kwam oorspronkelijk uit de West-Afrikaanse taal Ibinda. De term ‘fascicularis’ komt van het Latijnse woord voor een kleine band of streep.

Er zijn mogelijk tot 10 ondersoorten van de krabetende makaak, waaronder de gewone langstaartmakaak, de Nicobar-langstaartmakaak en de donker gekroonde langstaartmakaak. Elk varieert enigszins in zijn leefgebied, dieet en fysieke verschijning. Verderop zijn ze verwant aan de resusaap, Japanse makaak en de varkensstaartmakaak, die allemaal hetzelfde geslacht bezetten.

Het geslacht makaak maakt deel uit van een familie van primaten die bekend staat als de Cercopithecidae of de apen uit de Oude Wereld. Ze weken ongeveer 55 miljoen jaar geleden af ​​van de apen uit de Nieuwe Wereld. Het belangrijkste verschil tussen apen uit de Oude Wereld en de Nieuwe Wereld ligt in hun fysieke kenmerken. Apen uit de Oude Wereld hebben smallere neuzen, naar beneden gerichte neusgaten en opponeerbare duimen. Ze hebben ook de neiging om grijpstaarten te missen.

Verschijning van krabbenetende makaken

De krabetende makaak is een kleine aap uit de Oude Wereld die gemiddeld slechts ongeveer 15 tot 22 inch meet, afhankelijk van de ondersoort. De grote pezige staart, die nog eens 16 tot 26 inch toevoegt, is meestal groter dan het lichaam zelf. De staart kan de aap een fijnere balans geven bij het springen van enorme afstanden tot wel 5 meter.

Deze dieren hebben een vacht van donkerbruine of grijze vacht met een haarkroon, soms goudkleurig, op hun hoofd. De onderkant is meestal veel lichter dan de achterkant, en de kleur van de huid varieert van zwart aan de voeten en oren tot grijs of roze rond het gezicht en de mond.

Vanwege een fenomeen dat bekend staat als seksueel dimorfisme, verschillen mannetjes en vrouwtjes enigszins in uiterlijk. Terwijl mannetjes de neiging hebben om grote snorren en grotere hoektanden te hebben, zijn vrouwtjes kleiner van formaat en hebben ze de neiging om baarden te hebben. De vrouwtjes wegen elk maximaal negen pond en mannetjes kunnen tot 15 pond wegen. Beide geslachten krijgen wangbakkebaarden en hebben wangzakken voor het tijdelijk bewaren van voedsel dat ze foerageren.

Gedrag van krabbenetende makaken

Krabetende makaken vormen matrilineaire samenlevingen die worden gedomineerd door de vrouwtjes. Een enkele groep kan uit tussen de drie en dertig leden tegelijk bestaan, inclusief de belangrijkste vrouwtjes, hun nakomelingen en een paar mannetjes. Ondanks hun levenslange relaties en kennelijke genegenheid voor elkaar, leggen de vrouwelijke leden van de groep te allen tijde strikte hiërarchieën op. Mannetjes hebben ook de neiging om een ​​specifieke hiërarchie te hebben, afhankelijk van leeftijd, grootte en vechtvermogen. De hoger geplaatste mannetjes krijgen meestal toegang tot de hoger geplaatste vrouwtjes om te paren. Beide geslachten kunnen gedurende hun leven meerdere paringspartners hebben.

Omdat individuele makaken klein en zwak zijn, biedt de groep voldoende bescherming tegen bedreigingen van buitenaf en indringers. Dat betekent dat samenwerking een integraal onderdeel is van het voortbestaan ​​ervan. De soort heeft verschillende soorten gedrag om de sociale orde en cohesie te behouden. Verzorging lijkt bijvoorbeeld een belangrijk aspect te zijn van sociale binding, verkering en conflictoplossing.

Deze soort brengt het grootste deel van zijn leven door met het doorkruisen van de bomen door op alle vier de poten te bewegen. Slechts een klein deel van de tijd wordt daadwerkelijk op de grond doorgebracht, waar ze kwetsbaarder zijn voor predatie. Met hun lenige lichamen en lange staarten zijn ze speciaal aangepast voor deze boombewonende levensstijl. Hun dagelijkse routine bestaat gewoonlijk uit foerageren en socializen gedurende de dag en dan 's nachts bij elkaar kruipen om warm te blijven. Groepen hebben de neiging om slechts één boom tegelijk te bezetten, en er lijkt weinig concurrentie tussen groepen te zijn om territorium, althans in vergelijking met andere soorten primaten. Niettemin zullen de groepen hun territorium fel beschermen tegen mogelijke bedreigingen.

Net als veel andere primaten, lijkt de krabetende makaak zeer intelligent te zijn. Sommige rapporten suggereren dat ze stenen werktuigen kunnen gebruiken om noten en schelpen te openen. Ze hebben mogelijk ook de mogelijkheid om hun voedsel voor consumptie te wassen of te wrijven. Omdat het vaak moeilijk is om de bedoelingen van een dier te begrijpen, zijn deze gedragingen het onderwerp van voortdurend onderzoek.

Krabetende makaken vertonen een aantal verschillende geluiden en oproepen om hun bedoelingen kenbaar te maken. Dit wordt vaak gecombineerd met visuele signalen zoals gezichtsuitdrukkingen en lichaamshouding. Ze laten bijvoorbeeld vaak hun tanden zien en trekken hun oren en neus naar achteren om agressie te signaleren en mogelijke bedreigingen af ​​te weren. Ze zullen ook harde geluiden maken en in één krachtige beweging op takken stuiteren.

Krabbenetende Macaque Habitat

Het natuurlijke verspreidingsgebied van de krabetende makaak strekt zich uit over de regio van Zuidoost-Azië, inclusief heel of het grootste deel van Thailand, Vietnam, Cambodja, Laos, Myanmar, Maleisië, Indonesië, Borneo en de Filippijnen. Ze zijn ook door mensen geïntroduceerd op verschillende andere locaties, waaronder Taiwan, Hong Kong en verschillende eilanden in de Stille Oceaan.

Deze soort geeft de voorkeur aan de warme, vochtige klimaten van bossen, waaronder bossen aan de kust, mangroven, moerassen, bamboebossen, loofbossen en tropische regenwouden met veel jaarlijkse regenval. Ze leven meestal in de buurt van rivieren of andere watermassa's om gemakkelijk toegang te krijgen tot een constante bron van voedsel.

Krab-etende makaakdieet

Krabetende makaken zijn omnivore dieren die profiteren van bijna elk soort voedsel dat ze kunnen foerageren of vangen, afhankelijk van hun seizoensgebonden of regionale beschikbaarheid. Ze hebben de neiging om de hele dag door continu te eten in korte periodes van slechts een paar minuten per keer.

Ondanks hun naam, de krab is geen integraal onderdeel van hun dieet. In plaats daarvan overleven ze voornamelijk op een dieet van fruit en zaden, die tussen 60 en 90 procent van hun consumptie uitmaken. Minder vaak voeden ze zich soms met bladeren, bloemen en grassen. Als er geen plantaardig materiaal beschikbaar is, zullen ze proberen klein te jagen en te consumeren vogels , hagedissen , vis , en eieren. Slechts een paar populaties consumeren daadwerkelijk krabben en andere schaaldieren.

Het voeren van makaken is een populaire activiteit geworden voor toeristen die de regio van Zuidoost-Azië bezoeken. Dit kan echter leiden tot conflicten tussen makaken voor gemakkelijke bronnen van menselijk voedsel, wat mogelijk kan leiden tot letsel of zelfs de dood. Het is ook bekend dat ze vuilnis binnenvallen of voedsel stelen uit menselijke habitats.

Makaken spelen over het algemeen een positieve ecologische rol in de lokale omgeving door onbedoeld te helpen bij de distributie van plantenzaden over hun grondgebied. Maar omdat bekend is dat ze concurreren met zeldzame vogels om hulpbronnen en lokale gewassen vernietigen, worden krabetende makaken soms ook beschouwd als een belangrijke invasieve soort in de niet-inheemse habitats waar ze worden geïntroduceerd. Sommige lokale mensen beschouwen ze als ongedierte en jagen ze op om te voorkomen dat ze schade aanrichten.

Krabbenetende makaak-roofdieren en bedreigingen

Krabetende makaken zijn kwetsbaar voor predatie door grotere carnivoren. Op basis van waarnemingen worden ze geconfronteerd met de grootste bedreigingen van tijgers , krokodillen , slangen , en grote roofvogels. De soort wordt soms ook door mensen bejaagd of gegeten.

De grootste bedreiging voor hun voortbestaan ​​is echter waarschijnlijk het verlies van hun belangrijkste leefgebied in de bossen van Zuidoost-Azië, die vaak worden gekapt voor plantages, houtkap en menselijke nederzettingen. Klimaatverandering zou in de toekomst ook nog meer druk kunnen zetten op hun natuurlijke habitat. Het behoud van habitats is daarom van cruciaal belang voor de voortdurende gezondheid en overleving van de soort.

Reproductie van krabbenetende makaken, baby's en levensduur

Krabetende makaken kunnen op elk moment van het jaar broeden, maar de geboorten vallen meestal samen met het hoogtepunt van het regenseizoen in de zomer. Vanwege de tijd en middelen die nodig zijn om jongen groot te brengen, heeft de soort de neiging om slechts eens in de twee jaar te paren. Het vrouwtje heeft een draagtijd van zes tot negen maanden en baart slechts één baby tegelijk. Ze produceren zelden een tweeling.

De jonge baby makaak wordt geboren met een zwarte vacht, die na een paar maanden verkleurt. Ze bereiken meestal een volledige volwassen kleur aan het einde van hun eerste levensjaar. In hoge mate afhankelijk van de solidariteit van de groep, brengen krabetende makaken het grootste deel van hun jeugdjaren door met het ontvangen van bescherming, voeding en kritische overlevings- en communicatieve vaardigheden van de moeder.

De jonge vrouwtjes bereiken geslachtsrijpheid rond de leeftijd van vier jaar. Ze blijven meestal bij de groep waarin ze zijn geboren en worden onderdeel van de matrilineaire lijn. De jonge mannetjes doen er zes volle jaar over om geslachtsrijp te zijn. Ze zullen steeds verder van de groep verwijderd raken totdat ze helemaal vertrekken om vrijgezellengroepen te vormen of zich bij nieuwe groepen aan te sluiten.

De levensduur van de krabetende makaak is niet goed bekend, maar het is waarschijnlijk dat ze in gevangenschap ongeveer 30 jaar kunnen overleven. Vanwege hun precairere bestaan ​​hebben mannen meestal een kortere levensduur dan vrouwen. Potentiële bronnen van gevaar zijn onder meer agressie van mannen op mannen, omdat ze strijden om status of predatie en letsel door alleen ronddwalen.

Bevolking van krabbenetende makaken

De krabetende makaak heeft een van de meest uitgebreide reeksen van alle soorten primaten. Het exacte aantal individuen van deze soort blijft onbekend, maar als geheel is de soort het minst zorgwekkend voor natuurbeschermers. Ze krijgen speciale bescherming in nationale parken en reservaten, maar zelfs buiten deze beschermde gebieden is de soort overvloedig en wijdverspreid. Veel landen in de regio hebben hun wettelijke bescherming verleend.

Hoewel nauwkeurige informatie over hen schaars is, kan elke individuele ondersoort met verschillende drukniveaus worden geconfronteerd. Bijvoorbeeld de Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN) Rode Lijst, die de staat van instandhouding van verschillende dieren in het wild classificeert, noemt momenteel de Nicobar-krabetende makaak ondersoorten als potentieel kwetsbaar. Vanwege het verspreide geografische bereik van de ondersoort, wordt aangenomen dat de populatie in de loop van de tijd afneemt.